"Ayrılıktan parça parça olmuş bir sîne isterim ki, iştiyâk derdinin şerhini söyleyeyim."
-Ben bu maddî âlemde, insanlar arasında, ayrılık duygusundan dolayı sînesi (göğsü) ve kalbi dilim dilim, parça parça olmuş ve kendi aslı olan âleme kavuşma iştiyâkıyla yanan kimse isterim. Zîrâ benim bu hususta söyleyeceğim sırları ve hakîkatleri bu gibi kimseler anlayabilir.-
Gelelim Mevlana'nın muhteşem dizelerine..
Ben edebi bir biçimde, hele ki tasavvufi biçimde yorumlayamayacağım, haddim değil!
Aynı noktadan hayata bakabilmek, hüzünlenilen şeylerin aynı olması, doyasıya atılan kahkahaların, tebessümlerin aynı duygularla olması insanları bir araya getiren, birbirlerini anlamasını sağlayan ve bağlılığını arttıran tılsım.
Bu tılsım ne mi?
Ruh bilimin açıklayamadığı, insan aklının almadığı o muhteşem yaradılış..
Benim cevabım var ama kendime!
Siz de kendi tılsımınızı bulmak istemez misiniz?
İçimize dönelim.
He bir de..
